Maasdijk VR3 – MVV’27 VR1 (1-2)
Maandagavond mochten we de wedstrijd inhalen die vorige week zaterdag niet kon doorgaan. Maasdaik wilde toen gelukkig meewerken aan een verplaatsing bij hun alleen dan doordeweeks. Maasdaik ook al een team waar we al 8 jaar mee in de competitie zitten en een groep meiden die echt goed kunnen voetballen. Het is een concurrent voor ons al staan ze momenteel in de onderste regionen. Ze hebben wat tegenslag gehad in het begin van de competitie. Wij konden gelukkig aantreden met een keer 14 eigen meiden, dus het stond garant voor spektakel.
Vooraf in de kleedkamer aangegeven dat het middenveld het blok moest gaan vormen en dat we Shirley (top speelster) van hun zouden opvangen met onze back en laatste dame. Echter die was geblesseerd geraakt bij een wedstrijd van Vr1, dus ze hadden Michelle opgetrommeld, ook zo een top speelster en dit zou ook later blijken. De gaten in de dijken moesten gevonden worden. Lastige shirt combinatie, maar ze deden geen ander shirt aan, dus dan maar gaan. Heerlijk veld en vanaf het begin er vol geconcentreerd bovenop. We konden elkaar lastig vinden in de eindpass, maar we vochten vanaf het begin als Leeuwinnen. Het werd een spel tussen de 16 meter gebieden, waarbij we wel voor elke bal vochten. Alleen bij overname en dus de omschakeling ging het fout. Toch zie je wel dat het doelpunt gaat komen, want we waren voor 80% op hun helft te vinden. De 24e minuut een heerlijke aanval en Ras geeft een steekpass op Gaby die hem schitterend afwerkt en met gebalde vuisten terug loopt, 0-1. Het blijft spannend en de 1-1 kan vallen, maar net zo goed de 0-2. Over en weer en nogmaals, mega slordig, ging het op en neer en hun Michelle was een nachtmerrie in onze verdediging. Ze werd goed afgestopt door onze meiden, maar af en toe kwam ze er zigzaggend doorheen. Dit was ook in de 43e minuut, hoe ze het deed, deed ze het, maar alles en iedereen voorbij op een gebied van 5 meter vanaf de achterlijn en ze schiet hem ook nog eens uit een onmogelijke hoek in de goal, 1-1 en rust.
Aangegeven dat het een slordige, rommelige, onnauwkeurige 1e helft was, jullie onwaardig. Ballen laten aannemen door hun zonder ook maar in de buurt te zijn, dan wel in te grijpen, afwachtend, gewoon niet des VR1 uit Maasland. Verlichting, zwaar veld, zelfde shirts, geen excuus, het moest gewoon beter. Met wat wisselingen begonnen en het leek wat zorgvuldiger te gaan, in ieder geval iets meer rust aan de bal. Je voelde dat het 2 kanten op kon gaan, maar onze Roos was een rots in de branding en bleef heel alert op diepe ballen, die ze met geweldig uitkomen weg maaide (al vroegen we daarna wel allemaal, gaat het Roos). Hun linksbuiten en spits waren een crime voor ons en bij elke balaanname van hun stonden we meteen ons vrouwtje om ze vakkundig af te stoppen. Geweldig om dat een hele wedstrijd vol te houden. Dan een corner vanaf de favoriete rechterkant in de 60e minuut. Ras gooit hem heerlijk in de 16 en Yo die de brommer geparkeerd had en tegen de 1e paal had gezet en er netjes al stond, kopte de bal er snoeihard in en de 1-2 was een feit. Blijdschap alom want het keiharde werken wat jullie elke week laten zien werd beloond. Maasdaik blijft hierna ook komen en hun voorhoede blijft een nachtmerrie voor onze steddy verdediging en menig aanvalletje wordt vakkundig weg verdedigd. Geconcentreerd spelen we de wedstrijd uit, waarbij vanaf de kant na 55 minuten wel even werd gevraagd aan de scheids, hoe lang nog. Na en #halveminuuterbijvoorelkeovertreding floot hij toch af en de blijdschap en opluchting was een feit. Selfie in de kleedkamer en met rood doorlopen gezichten was de flits eigenlijk niet nodig.
Mike bedankt voor het komen kijken en het willen vlaggen bij deze voor onze zeer belangrijke wedstrijd. Henk en Jennifer leuk dat jullie kwamen kijken (je was toch vrij). Meiden jullie bedankt voor het tomeloze vertrouwen wat jullie elke week op de mat leggen. De volgende concurrent staat al weer te wachten voor zaterdag DVO ’32.
Moraal van deze week: Gaten in de Dijk, vindt je beter bij goede verlichting.
Deze week wil ik een bulldozer voorstellen bij jullie. Tessa van Vliet een keiharde rots in de branding, voor niets en niemand opzij gaan. Heeft altijd maar 1 taak, bal afpakken, afgeven en dooooooor. Heerlijk spel inzicht en lopen tot ze neervalt en dan gewoon vraagt, mag ik wisselen, vervolgens na 2 minuten weer zegt, ik kan weer hoor als je me nodig hebt. Speelt ook alweer 8 jaar in mijn team en gewoon een heerlijke sociale speelster die je erbij moet hebben. De 2e deze week is Joyce Troost, die haar verdedigende taken ook altijd gewoon maar doet. Geef haar een opdracht en ze doet toch gewoon haar ding. Bal hebben is bal weg, altijd een lach op haar gezicht. Struikelt over elke kalklijn en tegenwoordig met al die andere gekleurde lijnen erg lastig om te blijven staan. Gewoon een heerlijk speelstertje om in je team te hebben en tegenwoordig als rechtsbuiten ook furore maakt.
Dames, donderdag trainen, pijntjes weglopen en zaterdag er weer staan.
Josephine.
