Quick Boys VR2 – MVV ’27 VR1  (Uitslag 2-1)

Eindelijk de dag van dat het zou moeten gebeuren. Zouden we in staat zijn om de finale te gaan halen? Aan het weer zou het niet liggen, heerlijk zonnetje. Aan de supporters zou het ook niet liggen, het stond vol van de Maaaaslanders die gekomen waren. Het zou dus echt door jullie moeten gaan gebeuren binnen de lijnen. Ga er maar aan staan, stijf van de zenuwen dat veld op tegen een tegenstander die al kampioen was en thuis mocht aantreden. Vooraf geprobeerd de zenuwen weg te praten in de kleedkamer om jullie zo rustig mogelijk op het veld te krijgen. Zouden we onze vorm vast kunnen houden en de flow waarin we zitten continueren? Elke wedstrijd is een wedstrijd op zich. Twee gelijkwaardige tegenstandsters die het moesten gaan laten zien.

We begonnen best sterk en lieten meteen onze Maaslandse voetbalkunsten zien. Quick Boys merkte meteen dat het niet zo makkelijk zou gaan als in hun competitie. We stonden meteen ons vrouwtje en lieten in de duels duidelijk merken dat ook wij er voor wilden gaan. Ik had alleen het gevoel dat we een beetje teveel spanning hadden op de benen. Maar om dat eruit te krijgen zou een doelpunt effe lekker wezen, maar krijg die er maar in bij dat hele jonge keepstertje die mega goed was. We blijven het proberen met hoge ballen over hun laatste linie, het mocht alleen niet lukken. Het spel blijft best wel veel tussen de beide 16 meter lijnen. Niet veel kansen over en weer, het stokte vaak op de 16. Dan 25^eminuut een rommelgoal en de 1-0 staat. Hopelijk de spanning er op deze manier dan maar af. We gaan er weer voor maar dat doelpunt voor hun geeft ze vleugels en hun driehoekjes gaan lopen met steeds de opening  weer naar de andere kant. Toch blijven jullie gaan en proberen meer via de grond de combies te zoeken, daar waar jullie normaal zo goed in zijn. Mooie steekpas van Charel die doorschuift en Ro die vraagt in de diepte, helaas, keepstertje. Als we daar de aansluiting hadden gehad, maar ja als. Zij worden sterker en komen steeds in de situatie om te schieten en de 2-0 is ook een feit bij een afstandsschot van hen. Vlak daarna schieten ze nog een bal op de lat, die gelukkig terug het veld in stuitert. Rust.

Tweede helft dan maar. Meer inschuiven en elkaar beter coachen en vooral de spanning eraf. We kregen het Maaaaaslandse voetbal waar jullie zo goed in zijn weer op de mat. Wat een inzet en strijd was er weer en ze moesten terug, alleen hij valt niet, want dat zou de ommekeer zijn. De duels worden harder en niets wordt meer geschuwd. Wat zou de aansluitingsgoal een beloning zijn geweest. We delen nog wat speldprikjes uit en zij nog een balletje op de lat en het geloof blijft wel bij jullie. Aanmoedigingen vanaf de kant bij elke aanval en nog maar een keer richting die goal. Marink trekt er nog een sprint uit na een mooie pass van Roma en bij het voorgeven stapt Robocop netjes terug en de 2-1 is een feit. Het kan nog en we hebben nog ruim 10 minuten, zou het dan nog. Alles wordt nog uit de kast gehaald en met jullie laatste krachtinspanningen proberen jullie het nog. Toch mocht het niet meer baten en de door de Knvb aangestelde scheidsrechtster fluit af. Jammer meiden, is het terecht, zeg het maar, dat zal voor iedereen persoonlijk anders zijn. Hebben we ze tegenstand geboden? Ja, dat zeker, zoveel tegenstand hebben ze in hun eigen competitie niet gehad. Heb je daar wat aan, zeg het maar. Jullie hebben er alles aangedaan of had ik het anders aan moeten pakken, zeg het maar. We winnen met zijn allen en verliezen met zijn allen. Het blijft altijd een teamprestatie. De vismarkt ken weer open maandag en wij met opgeheven hoofd terug naar Maaaasland en verder in de competitie.

Eline en Lisanne B bedankt voor het mee willen spelen. Supporters bedankt, geweldig.

Moraal van deze wedstrijd: Speel hem nog een keer zonder spanning en je wint hem.

Normaal geen selfie bij verlies, maar hallo halve finale Knvb, trots toch en afspraak met Gerard.

Fijn weekend, gooi het van je af, tot maandag.

Josephine.