Maasdaik VR2 – MVV’27 VR1 Eindstand 0-3.

Slopende wedstrijd met na afloop een plakkend einde!!!!

Wat een wedstrijd dames en hier viel alleen maar iets te winnen. Tijdens de training van afgelopen week hoorde ik soms al zeggen: “Dat wordt zaterdag weer een 6-0”. Ik blijf dan altijd maar denken, waarom want het was thuis ook maar een nipt 1-2 verlies en ook die dames van Maasdaik kunnen een off-day hebben (en wij mega goed). Gelukkig donderdag een ontspannen training gedaan en voor de wedstrijd de kleedkamer in. Nogmaals gezegd dat echt alles mogelijk is in voetbal en dat het gewoon vandaag ook kan gebeuren. Ras aansluiten bij Ger, achterhoede attent blijven en altijd iemand eronder proberen te komen en vooral overnemen als de back erover heen gaat. Gelukkig was het vertrouwen er toch wel zag ik en tijdens de warming up kreeg ik een warm gevoel en dat was niet van het winterse zonnetje op veld 3 in Maasdaik.

Vooraf met de coach gepraat over hun potje tegen HPSV vorige week en dat was psychologisch niet in mijn voordeel, want zij draaiden echt megagoed in die wedstrijd. Gelukkig bleef dat warme gevoel overheersen en breng je mij niet snel van stuk (ik lul wel mee).

De wedstrijd meiden, vanaf het begin er boven op. De ene na de andere aanval zag ik op de mat ontstaan (wat een zwaar veld trouwens, maar wel lekker glijen) en het was of ik alle trainingsvormen terug zag. Voor hun het geluk dat hun keepster Romy steeds goed stond anders had het na 20 minuten gewoon 0-6 kunnen staan en dan ben je klaar. Ook de toeschouwers uit Maasland en omstreken kwamen op dit spektakel af en zagen alle kansen in de handjes van Romy komen. Je weet dan al dat als zij een keer voor onze goal komen dat het raak kan zijn. Onze Sarah heeft welgeteld 2 ballen gehad in de 1e helft en zij 2 corners. Verder zaten we constant op hun helft en bij ons lukte alles. Elke 2e bal, elke aanname bij ons was goed met dreigend vervolg, alleen helaas die Romy. Zijn zij dan zo slecht of wij zo goed. Ik laat dat in de midden, ik weet alleen dat wij echt goed waren en dat er gestreden werd voor elke bal en elke positie werd overgenomen als dat nodig was en anders deden jullie dat wel uit naam van die man met die vlag, want die had keelpastilles nodig heel de avond. Afijn, toch nog een aanvalletje en onze Melis zet door in de zestien en waar ze hem de gehele 1e helft afgaf, schoot ze nu eindelijk een keer zelf en 0-1 en wat een ontlading. Rust.

2e helft is dan altijd moeilijk om hetzelfde spel op de mat te leggen. Toch zag ik weer vanaf de 46e minuut direct die passie, inzet en gemotiveerde concentratie op die koppies. We bleven het spelletje spelen zoals het moest. Gewoon direct op de tegenstander zodat ze geen tijd hadden om de bal te spelen. Deze helft kwam ook, de naam die niet genoemd mag worden in het veld en zij werd natuurlijk steeds gezocht. Gelukkig met onze aanpassingen daarop hebben we haar die niet genoemd mag worden uit de wedstrijd kunnen spelen. Wederom een aanval waarbij Melis ingespeeld wordt en de zestien ingaat, dan het moment van de middag, het overzicht, ze kan schieten met links en het net doen bollen, maar ze kijkt rechts en ziet Ger rustig afwachten op de 5 meter lijn, ze geeft voor en het bekeken intikkertje is een feit, jezus wat een ontlading weer. Zakt het spel dan in, nee, weer die focus op het samenspel en de bal. Af en toe nog wel corrigeren om Dames terug te halen, maar dat deden jullie ook zonder morren, teambelang. Hierna weer een lekkere aanval met wat gesleur en vallen en opstaan en Ger denkt vanaf 18 meter, ja hoooooooor, ik schiet en sapperdeflap hij ligt in het netje. Het gras werd gekust, de keel werd geschraapt en de winst was binnen. Dan denk ik, het is goed zo, maar jullie willen de nul houden en Sarah gaat nog een keer tot het uiterste de linker hoek in om de bal uit te tikken. Knap hoor geconcentreerd blijven terwijl je verrot weinig ballen krijg. Scheids stop die fluit in je mond, want mijn piepje ging al af om mijn pols en dan is daar het prt, prt, prrrrrrrrrt en de grond trilt in de Maasdaik, rode koppen, stramme spieren, ploffende kuiten en vooral die lach op jullie gezichten, wat een euforie. Er moet gezegd worden in dit verslag dat de Maasdaik echt een professionele ploeg is waarbij sportiviteit centraal stond en inderdaad wij waren in super vorm en zij dit keer minder.

Zo zie je maar dat alles mogelijk is in deze pittige competitie. Voorlopig de drie punten naar Maasland meegenomen en op naar de volgende wedstrijd. Dan de derde helft in de kantine van het vertrouwde MVV’27 en dan verwacht je feest, polonaise en ietwat drankjes en wat krijg je. Een lange tafel met Dames van 18-24 jaar met plakboeken en ruilplaatjes. Heb jij die voor mij, dan krijg je die van mij terug. Dan moet je wel opletten Daphne, want Joyce sleept alle plaatjes weg voor je neus.

Zo zie je maar, zo loop je van het veld af na een slopende wedstrijd, waarbij je hele lichaam verrot is en zo zit je later in de kantine plaatjes te plakken. Ook dat zijn onze Dames van MVV’27.

Fijn weekend plakkers.

Josephine.