MVV ’27 VR1 – VDL VR1 (5 – 2)

De kampioenswedstrijd kon het worden en die zou het worden. Na donderdag kon het gebeuren en dan moet je toch voorbereidingen treffen, voor het geval dat. Ook kan het misgaan, ja dat risico moet je maar nemen, maar dat het een gok is, dat is zeker. Het moest en zou tegen VDL gebeuren, dus ook nog eens een derby, met veel historische wedstrijden daartegen die we al gespeeld hadden. Vooraf in de commissiekamer de tactiek uitgelegd en jullie verteld hoe trots jullie mogen zijn op de weg naar deze wedstrijd toe. Spanning op de benen, dat is goed, alleen op welk moment in de wedstrijd ben je het kwijt.

We begonnen weer als vanouds sterk, maar VDL was duidelijk vanaf het eerste moment gekomen om er een wedstrijd van te maken. Ze pakten direct het overwicht en hadden direct de eerste kans. Nou de spanning was direct van de benen en we gingen direct ons eigen spelletje spelen. We veroveren de bal in de 3^e minuut, Kaar speelt op Marink via de rechterkant, direct door op Keashia hoek 16 en ze krult de bal in de linkerbovenhoek over de overigens hele goede keepster, 1-0. Direct zie ik het teamgevoel wat heel het jaar al overheerst, geweldig. Het wordt een waar strijdtoneel met ook billen knijpende momenten voor onze goal, waar VDL enige doelkansen missen. De 17^e minuut is even een momentje in de wedstrijd waar iedereen zijn eigen ideeën over heeft. De bal wordt diep gespeeld en onze Robocop sprint vanaf het middenveld, waar ze net had helpen verdedigen, het gat in, omspeelt de keepster en scoort de 2-0. Het lijkt het moment waarop er nog meer vuur in de wedstrijd komt en wie gaat daar het beste mee om. Vooral je eigen spel blijven spelen en zorgen dat de bal het werk doet. De 29^e minuut weer een heerlijke aanval over de linkerkant, Ro wordt aangespeeld, omspeelt de laatste dame en ziet Marinka oprukken de 16 in en de 3-0 is een feit. Hier tegenover stonden aanvallen van VDL die ook op de binnenkant paal belanden, maar het geluk voor ons dat de bal er aan de andere kant weer uitging. Ook schieten ze een bal nog over, dus makkelijk was het niet.  We spelen de 1^e helft rustig uit en effe rust.

De 2^e helft, ja dat begon weer effe zoals zo vaak en dat werd echt effe zweet in de bilnaad wegwerken. Ze kwamen heel snel op 3-1 en toen de 3-2 viel, was het alle hens aan dek. Enige wissels uitgevoerd en dan hoop je dat ze goed vallen. We krijgen een corner in de 74^e minuut en Keashia neemt hem kort op Roma en krijgt hem terug, ze legt aan en krult hem in de verre rechterbovenhoek, het trainingsrolletje zullen we maar zeggen, alleen dan in 1 keer, 4-2. De ban is weer gebroken en daarna krijgen we nog wat echte goede kansen, maar het is ons niet gegeven. De meeste ballen gingen of over of via de lat over of de uitstekende keepster staat in de weg. Toch is het de 84^e minuut dat we weer een vrije trap krijgen en Charel gaat er achterstaan en zal het dan gaan gebeuren, nee dat niet, maar de bal komt net voor de keepster omhoog en in de scrimmage kopt Robocoppie hem over de keepster, 5-2. Dit moet genoeg wezen en we voetballen de wedstrijd heerlijk uit en bij het laatste fluitsignaal is het echt waar, we zijn kampioen.

Moraal van deze wedstrijd: Kampioen worden in zo een wedstrijd is de kers op de taart na een mooi seizoen. 

Alles wat er daarna gebeurd is echt alleen iets wat in Maasland kan. Geweldige huldiging en dan die platte kar op en door Maasland, mensen kwamen hun huis uit om te klappen en te zwaaien en dan de foto op het bordes. Het was een grote wens en die is uitgekomen, ik zal daar in het einde seizoen verslag nog op terug komen.

Meiden, geniet van dit weekend, het feessie was geweldig en tot maandag in jullie kampioensshirt.

Josephine.