VVOR VR2 – MVV ’27 VR1 (Uitslag 1-2)

Waar eindigt deze reeks voor onze meiden, ongelofelijk. We gingen een uur eerder richting Vvor omdat de tunnel weer een uitvalletje had. Ruim op tijd aangekomen en rustig een bakkie doen. De zenuwen gieren vanaf het wakker worden al door mijn lijf, ken je nagaan hoe het bij de rest is. Vooraf duidelijk aangegeven dat het altijd wedstrijden op zich zijn. Zij staan 1^e in hun poule, zij hebben sinds december niet meer verloren, dus een spiegelbeeld van ons. Ik had ze vorige week even bekeken en had wat aandachtspunten gezien en onthouden voor de meiden. Verder een heerlijke sportieve tegenstander, die geen meiden gebruiken uit hun Vr1 die 2^e klasse speelt, dus shappoo, zo kan en hoort het ook. Ik had een Knvb beker opgevouwen voor een kwart, want daar stonden we, in de kwartfinale. De droom is uiteraard de volgende ronde en zelfs de finale, maar ja een droom voorlopig. Een hele delegatie van Mvv’27 was afgevaardigd langs het veld, heel leuk voor de meiden, thxs daarvoor. Het blijft ook herhaling elke week, maar wat zijn jullie strijders voor en met elkaar en wat is het voor ons een eer om jullie te mogen trainen, coachen en begeleiden.

Het veld in, wat je eigenlijk geen veld mag noemen, maar ach, ook zij hebben daar last van. Zenuwen weg en gaan. Het was meteen duidelijk dat wij echt wilden en zij een afwachtende houding hadden. We konden lekker combineren, maar mede door dat veld was de aanname net niet wat we gewend waren. Als we dit op een kunstgras hadden gespeeld, nou dan weet ik het nog niet. Heerlijke aanval dan over links in de 13^e minuut en met een mooie korte tikkietakkie in de 16 volgens mij van Ger via Keash (2 uurtjes slaap) en Robocop naar Ger die hem knoeihard in het korte hoekje knalt, 0-1. Blijdschap uiteraard en doooooor. We klappen er meteen weer bovenop en krijgen na goed uitverdedigen en omschakeling de bal weer in hun 16. Ze verdedigen uit en onze (2×20 min) Kaar knalt hem met links van buiten hun 16 in de verste bovenhoek, 0-2 en dat in de 15^e minuut. Je zou dan zeggen doordouwen, douchen en hop naar Maaaasland. Het zou effe anders lopen. We krijgen daarna zoveel kansen dat het zomaar 0-4 had moeten staan met rust, want zij geloofden er echt niet meer in. Dan krijgen ze de bal in de 37^e minuut door een misverstand heel lullig in onze goal en ja dan is het helemaal anders net voor de rust.

Aangegeven dat we het echt niet mogen weggeven en gaan vol goede moed het veld op, maar daar is het teken. Een ooievaar loopt in het veld rond en bij wie moet ie wezen? Het zal toch niet dat er een speelster nog niets gezegd heeft. Het rijtje langs gegaan en 1 gerucht loopt nog, maar in overleg met de scheids hebben we de ooievaar rood gegeven en zij kon vertrekken, na nog een drekje te hebben gelaten. Vanaf het begin er bovenop, gewoon 1-3 maken en klaar. Oh, oh, oh, wat een kansen en dat die er niet in gaan, ongelofelijk. Nu blijft het toch weer billenknijpen en ze worden wat sterker in hun omschakeling, waarbij ze het ook voetballend doen, geen lange ballen, een beetje ons spel dus. Heerlijke combies bij ons in hun 16 en toch net niet. We geven verder ook weinig weg en Lisanne maakt nog een geweldige redding. Laatste minuten voetballen we lekker uit, als het maar geen strafschoppen worden, dat is het enige wat telt. Gelukkig voor ons fluit de door de Knvb aangestelde scheidsrechter, die goed floot, af en we konden met een goed blij gevoel de groepsfoto maken met de achter het reclamebord verstopte Lerry in de rolstoel. Dat er bij ons als coaches dan even een rilmoment is, dat is logisch, want meiden, meiden, wat zijn wij trots op jullie en waar eindigt dit.

Lisanne B bedankt weer voor het mee willen spelen.

Moraal van de wedstrijd: Geloof in je droom, maar geloof niet in die ooievaar, want dat zit echt anders in elkaar.

Maandag krijgen jullie vrijaf, even 2 weken geen wedstrijd, komend weekend trainingsweekend, geniet ervan.

Josephine.