Nalek VR1 – MVV ’27 VR1  (8-1)

Hoe zal ik beginnen en hoe zal ik eindigen. 1 piekje regen zou er komen, nou dat was een piek van 45 minuten. Ronald onze vlagger vandaag riep de wijze woorden: “Nat tot aan mijn stringetje”. Vooraf hadden we echt zin in deze strijd, na de winst van afgelopen woensdagavond in de beker. We moesten tegen het megajonge team van Nalek met allemaal snelle wendbare hindes die hele goede ervaringen hebben opgedaan in de 3^e klasse. Wij hadden er maar elf en zouden een wissel zien in de 2^e helft. Geprobeerd een strijdplan neer te leggen, achteraf kunnen we zeggen dat het niet gelukt is. Ook alle paardenstaarten vooraf goed in de knopen gelegd en hoppa de piek van de regen in.

Gezegd moet worden dat we heel sterk begonnen en ja als die er in gaan dan loopt het toch anders. Als dan de scheids de bal niet op de stip legt als een verdedigster de bal haast klem vast heeft en hoofdzakelijk fluit op appelleren dan wordt het een wedstrijdje. Direct er achteraan, ze waren verder op alle fronten beter, in samenspel, in communicatie, in geloof en in aannames en het vervolg daarna. Jullie bleven wel proberen en zoeken naar openingen, maar helaas. De 1-0, de 2-0 viel heel snel daarna en als we dan de aansluiting zouden hebben, dan loopt het anders. Dan een handsbal bij ons, wat ook niet kon en hij fluit wel en de 3-0 is een feit. Lisanne zat er wel heul dichtbij. Pauze.

Ja, wat zeg je in de rust waarbij de rood-witte strepen volledig doorgelopen zijn en de natte shirts nog een helft moeten worden gedragen. Zullen we vragen affluiten, zullen we vragen direct doorspelen, nee we zijn het erover eens, we gaan er nog vol voor. Het geloof was er nog bij jullie en ons. Het veld weer in en ik zag het geloof ook echt. Het was daarna een wirwar van aanvallen, waarbij het soms ook smullen was hoe de jonge hindes over het veld gingen. Het was niet anders en dat het zo een grote afdroging was is ietwat geflatteerd, want 2 schoten waren ook voorzetten en die gingen er ook in. Bij 6-0 kregen wij een penalty en onze “oudste” ging er achter staan en scoorde de 6-1 en het megaveel toegestroomde publiek juichte, het geloof was terug, nog 5 te gaan en het punt is binnen. Jullie denken er toch anders over en zien de nederlaag als tactiek voor de toekomstige tegenstanders die bij deze uitslag zullen denken dat we niet kunnen voetballen. Nou, ik kan iedereen vertellen, dat kunnen jullie wel. Jullie bleven strijden tot het eind, waar menig ander tegenstander de handdoek in de ring had gegooid. Nou moet ik eerlijk zeggen, die handdoek had ik graag gevangen. Ze maken er nog 2 en de buit is binnen voor het jonge team van Nalek. In mei worden de prijzen verdeeld en we krijgen ze nog een keer thuis.

Ook deze wedstrijd weer, de invallers bedankt, want ook dat mag gezegd worden en niet als excuus. We hebben nu 4 wedstrijden gespeeld en nog geen eentje met ons eigen team. Blessures, vakanties en werkenden hebben bij ons nog niet meegewerkt.

Moraal van deze wedstrijd: #Gaatdetactiekvanjulliewerken,ikdenkhetniet.

Fijn weekend, tot maandag.

Josephine.