Velo VR1 – MVV’27 VR1 (4-3)

Vooraf een kleine mededeling van Josephine. Ik volg heel het jaar de wedstrijden van Velo. Ik kijk bij hun en hun coach bij onze wedstrijden en verdomme precies dit weekend gingen we weg met het gezin. Deze week dus het verslag van een gastschrijver.

Op naar de volgende belangrijke wedstrijd… Na het verlies van Ariston afgelopen dinsdag, mogen we vroeg in de ochtend op bezoek komen in het Westland, bij Velo. Ook dit is een belangrijke wedstrijd, want wie weet… we maken nog een kans om kampioen te worden. Een dagje zonder onze trouwe schrijver, coach, trainert en fan Josephine. Vandaar dat dit een uitgelezen kans is voor de gastredactrice, die het verslag een keer mag schrijven.

Na een snelle omkleedsessie, warming-up en opbeurende woorden van onze aanvoerder trapten we om half 11 af. Het was broeierig warm en de spanning hing in de lucht. De tegenpartij begon de wedstrijd met een pupil van de week, erg leuk om te zien hoe de jonge meiden betrokken worden bij de wedstrijd. De wedstrijd begon fel, we waren aan elkaar gewaagd. Velo kwam over als een goed voetballende ploeg met een snelle voorhoede. Er werden bij ons goede combinaties gemaakt, lekker getikt en we begonnen heerlijk aan de wedstrijd… Tot de eerste tegengoal viel. Een mooie goal, over de keeper heen. Het spel veranderde daardoor, we hadden dit niet zien aankomen. Toch kwamen er mooie aanvallen vanaf ons, waardoor Marink scoorde (of.. bijna, VAR-momentje). Helaas werd deze dus niet meegeteld. Daarna volgde de tweede tegengoal, die lucky genoemd mag worden, na een aanval van de tegenstanders liep een dame de bal bij toeval het goal in. Voor ons keihard balen, maar koppies omhoog….. Tot de rust konden we dit gelukkig volhouden, maar het was nodig dat we met elkaar in gesprek gingen.

In de kleedkamer werden er dingen genoemd die niet lekker liepen, maar kwam er al vrij snel naar boven dat wij echte strijders zijn. We zijn een team, we kunnen voor elkaar werken en we moeten dit laten zien in de tweede helft. En zo gebeurde. In de tweede helft stonden we met een andere mindset op het veld. Wat hebben wij gevochten! Daarbij gaan echt de complimenten naar onze laatste vrouw en keepster, omdat zij keer op keer de positieve woorden naar iedereen riepen! Al snel viel de eerste goal, die van linksvoor naar Siem werd gegeven, waarna zij hem prachtig inschoot. Helaas kwam daarna de 3-1, maar herstelde wij ons door de 3-2 te maken. Gaab kopte de bal netjes binnen. Maar daarna viel ook de 4-2. Wat een spanning! De 4-3 werd afgekeurd, was een buitenspelletje volgens de scheids. Even later viel de 4-3 alsnog! Koppies omhoog, alles geven, voor elkaar vechten. Velo zette alles op alles om dit te voorkomen. Zeer regelmatig viel er een dame, waardoor het spel stil kwam te liggen. Dit is frustrerend, maar het maakte ons alleen maar gretiger om toch te scoren. Nog meer balen dat het scoren niet lukte, wat wij echt verdienden. Zo bleef de eindstand 4-3. Helaas viel er bij Velo een dame zo hard, dat er na afloop een ambulance voor moest komen. Later hoorden wij dat dit enigszins meeviel, maar wij wensen haar veel beterschap!

Maar toch…. Wat zijn wij een team. Complimenten aan iedereen, omdat wij zo keihard voor elkaar hebben gewerkt. Ondanks de nederlaag kan iedereen zien dat wij een team zijn; waarin we met elkaar serieus kunnen voetballen, kritisch durven te zijn op het spel en ook (heel veel) lol met elkaar hebben.

Eline en Isabelle zijn ook echt van waarde geweest tijdens deze wedstrijd, dank voor het invallen! Daarnaast was onze gastcoach en verzorgster Ger ook van waarde, die zelfs over het veld rende als iemand verzorging nodig had. Ook Felice bedankt die haarzelf opofferde door niet te spelen omdat ze zich niet lekker voelde.

Ook nog even leuk om te benoemen is dat wij het al jaren met 1 coach/trainer doen en dat bijvoorbeeld Velo haast voor elke speelster een coach heeft, die verzorgd, coacht en aanmoedigd.

Om in de stijl van Josephine te blijven. Moraal van deze wedstrijd: De inzet die wij tonen, maakt ons een fantastisch team!
Op naar Lyra as. zaterdag, waar ik zeker weet dat wij als team weer ten strijde gaan.
Groet van de gastredactrice, Eef Noot