VVOR VR2 – MVV ’27 VR1 – eindstand 3-3 (3-0)

Revanche tegen VVOR de koploper, na vorig jaar in de ¼-finale al te hebben gewonnen. Een heel jong elftal met allemaal behendige goede speelsters en dat zouden we weten. Twijfels gehad over een keer een baalzaterdag omdat we heel wat geblesseerden hadden en zeker ook bepalende speelsters, maar jullie als MVV ’27 VR1 wilden spelen en we zouden gaan, ook na het Movemberfest. Fris en “fruitig” gingen we het aanvalsplan bespelen. De afspraken met onze vaste fysio’s zouden we doen. Joyce 30 minuten, Charel 20 minuten en Robin 60 minuten en Lisanne mocht keepen. De backs zouden koppels vormen met de halfies en de voorhoede zou bij elkaar kruipen en bij omschakeling groot maken. 

Zoals altijd een lekker begin en het zou een spektakel worden. Een sportieve tegenstander en een werkelijk hele goede scheidsrechter, zo relaxed (handje in het zakkie). Mooie aanvallen en oh, oh, de beloning naar jullie, zo jammer. Uiteraard was VVOR ook heel vaak bij ons in de 16, maar onze keepster heeft heel veel los kunnen roepen, want ze had ze gewoon. Een heerlijke opgaande strijd en het wachten was op de 1e, van welke kant dan ook. Tot aan de 32e minuut en toen kwamen er 13 verschrikkelijke rotte minuten aan, van 1-0 tot 3-0 net voor de rust, waarbij de 2e van hun echt een beauty was, stijf in de kruising. De moed zakte jullie in de schoenen en het werd tijd voor een goede serieuze sportieve speech (in trainingspak en niet in een jurkje) in de kleedkamer.

Meiden, of zo blijven voetballen en 7-0 eraf gaan of denken aan afgelopen dinsdag (M.C-Feyenoord) en de 3-0 ombuigen naar een puntje winst of meer. Zeker ook het veld in gaan met de gedachte van 0-0 (dankjewel aanvoerdster Kashia). We gingen het veld in en de koppies stonden goed. Driehoekjes en elkaar schitterend vinden. Geen hoge onnodige ballen meer en vooral aannemen en dan pas spelen. Er komt een kans voor hun op 4-0, maar gelukkig valt die niet en hierna alle aanvallen waren voor ons en het moest snel vallen die goal. Dan komen er 10 minuten voor ons. We schrijven de 65e minuut, een heerlijke steekpas van Ans op Robocop en ze gaat de 16 in en rolt de bal heel rustig in het verre hoekje, 3-1. Geloof is terug en we blijven ze bestoken met aanvalletjes. De 69e minuut Jordan krijgt het op haar heupen en kapt het halve elftal uit op de 16 en geeft laatste tikkie naar Robocop en de 3-2 is een feit. Blijdschap, geloof en vooral die strijd die jullie blijven leveren als team is geweldig om te zien. Hoge, lage ballen en vooral die lage ballen met die driehoekje, echt kippen(ooievaars of flamingo)vel krijg je ervan. De 75e minuut, werkelijk waar schitterende aanval over rechts, Robocop krijgt de bal heerlijk aangespeeld en vooral het geloof in deze aanval. Balletje mee op de zijkant, uitkappen en door naar de achterlijn, ook daar de uitkapping en overzicht in de 16 waar onze Jordan staat en het oogcontact is geweest, ze krijgt hem en de 3-3 is een feit, wat een dejavu van afgelopen dinsdag. Dat er hierna geen beslissing valt aan 1 van de 2 kanten is ook ongelofelijk, want het had echt aan allebei de kanten kunnen vallen. Het blijft spannend tot de laatste minuten en als neutrale toeschouwster is de 3-3 wel verdiend. Nogmaals compliment aan de uitstekende scheidsrechter, dat zien we helaas wel eens anders in de competitie en op naar de laatste 2 wedstrijden voor de winterstop. We hopen daarna weer met een compleet fit elftal er te staan.

Moraal van deze wedstrijd: Altijd geloof houden geeft positieve energie.

Meiden bedankt, fijn weekend, lekker uitbrakken en tot maandag.

Josephine.