Schipluiden VR1 – MVV ’27 VR1  (0-4)

Weer zo een avondwedstrijd op ons verzoek. We hadden er afgelopen zaterdag te weinig en Schipluiden wilde meewerken aan een doordeweekse wedstrijd. Nu nog te weinig van onszelf, maar 8, toch konden we met behulp van Vr2 en Vr4 en de nieuwe aanwinsten vanuit Vr3 toch genoeg meiden op het veld brengen. Duidelijk aangegeven wat de bedoeling was en dat de nederlagen van Schipluiden van de afgelopen 2 weken niets zeggen over hoe ze vanavond zijn. Alle invallers konden weer uitkomen in de voor hun prettigste positie, waarin ik ze graag zie.

Vanaf het begin er bovenop en alleen maar richting hun goal en wat een keepster weer. Echt elke aanval eindigt bij haar in de handen of ze tikt hem eruit. Hoekjes of kruisingen, ze ging ervoor en dat voor iemand die pas een jaar keepster is. Weer valt het ons op dat als we een tegenstander keepster hebben met een vreselijk fel shirt dat wij dan eigenlijk alles op die kleur richten en dat ze dan ook alles heeft. Dit keer fel oranje, vorige week fel rood. Wij hebben binnen MVV ’27 vreselijk zwart en dat valt natuurlijk niet op. Zou dat psychologisch kunnen zijn? Wat een aanvallen en wat een tempo gooien jullie erin. De ene na de andere aanval en dat met allemaal andere speelsters, jullie vinden elkaar prima, alleen de afwerking ontbreekt, de beloning van jullie inzet. Eindelijk de 7” minuut mooie voorzet Ger op Lieke op haar geweldige linksbuiten positie en ze maakt het heel professioneel af, 0-1. We blijven hoog tempo spelen en halen de bal er ook geregeld uit om opnieuw op te bouwen. Achterhoede, het middenveld en de voorhoede alles combineert en iedereen komt eronder als we eens in een lastig hoekje zitten. Geweldig om te zien, lopen op elke bal, strijden voor elke meter en een sprintje trekken om geen corner weg te geven, maar in een uitgooi te veranderen. In de 40” minuut is het pas weer raak na ongeveer 15 andere doelpogingen om zeep te hebben zien gaan door die keepster of toch door onze niet scherpte. Lieke krijgt de bal weer lekker in der voetjes en de 0-2 is een feit, toch lekker zo vlak voor de rust.

Effe bijpraten en focussen op de afwerking en vooral het buitenspel omzeilen. We starten weer zoals in de eerste helft, vol gas, iets meer rust aan de bal en het overzicht houden. Die keepster waarom precies tegen ons zo goed, het werd voor haar gewoon een heerlijke trainingsavond. Niet alleen recht op haar af hoor, maar ook hoekjes, kruisingkjes, alles pakte ze. Bal op lat, bal in kruising (buitenspel), bal net voorlangs, ik heb de hele wedstrijd 27 doelpogingen (lees kansen) geteld. Dan de 65” minuut onze nieuwe aanwinst Roma, meteen haar debuut, scoort de 0-3 na heerlijk doorzetten. Is een uitslag dan echt wat telt of gewoon de 3 punten, ja vul dat zelf maar in. Terwijl de dug-out vol zit met onze geblesseerden en gewoon toeschouwers zien we echt de ene na de andere aanval eindigen in de handen van die meid die daar tussen die palen staat met der fel oranje shirt. Onze eigen keepster Ans staat in haar zwarte tenue te wachten of ze nog een balletje kan aanraken, der shirt hoeft sowieso niet gewassen te worden zei ze na afloop. In de 87” minuut krijgt onze Annie het op haar heupen en laat een schot los en uiteraard de keepster pareert hem naast de goal, maar onze Annie doet wat ik altijd zeg, als de keepster hem loslaat, altijd doorlopen en ze tikt hem voor de paal nog net met links notabene erin, 0-4. De uitstekend leidende scheids fluit af en voor ons een belangrijke 3 punten overwinning en voor hen een overwinning dat er zo weinig in waren gegaan vergeleken met hun vorige nederlagen, vandaar ook de foto als overwinning voor beide elftallen en zo was het ook in het veld.

Moraal van deze wedstrijd: 3 punten in deze fase even belangrijker als de doelpunten.

Bedanken ga ik voor het invallen: Lieke, Annabel, Roma, Nina, Sanne en Jennifer. Heb ik ze allemaal? Denk het wel.

Donderdagavond lekker trainen en dan zaterdag weer knallen.

Josephine.