MVV’27 VR1 – Die Haghe VR2 (4-3)

De coach was onverwachts een dag eerder thuisgekomen met zijn dochter, dus konden toch aanwezig zijn. Helaas zijn plakvel vergeten en we weten wat dit betekende in het verleden. Toch kunnen we zeggen na deze wedstrijd dat het leuker is geworden na de splitsing van de 4^e en 5^e klasse na de winterstop al stonden we er daar iets beter in voor. Het verschil tussen de 4^e en 5^e klasse is weer goed te zien. De voetballende ploegen liggen ons meer en geeft voor jullie ook meer uitdaging en spelplezier. 

In de kleedkamer nog wat aandachtspuntjes aangegeven en met een gemêleerd gezelschap moesten we het gaan doen. VR2, VR3 en MO20 waren vertegenwoordigd in ons VR1 elftal. Ze passen zich elke week moeiteloos aan. We begonnen heel sterk en we vonden elkaar goed en konden meteen al wat speldenprikjes uitdelen. De keepster van Die Haghe was echt een struikelblok in deze fase. Bij de tegenstander werden eigenlijk alle ballen hoog uitverdedigd in de hoop dat die goed viel. Wij bleven combineren en vergaten eigenlijk bij genoeg ruimte om de bal eerst aan te nemen en hem daarna te spelen. We tikten hem dan meteen naar voren en misten dan de precisie om de juiste combinatie te vinden. Als we dan de rust ook nog kunnen vinden, dan zal het combineren nog beter gaan. Het tegenovergestelde gebeurd ook, dat als we de bal veroveren met een tegenstander in de rug dat we dan de bal niet direct spelen en juist teveel rust willen nemen en de bal dus te lang bij ons houden. Tegen voetballende tegenstanders in de huidige 4^e klasse kunnen we dat nog verbeteren. Dan het verdere verloop van de wedstrijd. In het 80% balbezit van ons en geen doelpunt krijgt Die Haghe een corner en met een geweldige kopbal leggen ze de bal in ons netje, 0-1. Koppies omhoog en doooooor. Gewoon blijven voetballen en het balbezit wordt doorgezet, het moet gaan gebeuren. Mooie aanval en vooraf gezegd werden het allemaal schitterende doelpunten. Robocop krijgt de bal heerlijk ingespeeld en de 1-1 is een feit. We gaan wel wisselen omdat we toch wel iedereen willen laten spelen en toch gebruik ik er maar 2 van de 5 om de rust te bewaren in het team in de 1^e helft, meaculpa daarvoor. We blijven lekker combineren en Ger geeft een heerlijke voorzet met links en Lieke staat klaar om de bal in tegenovergestelde richting voor de keeper erin te schieten, 2-1. Rust.

In de kleedkamer aangegeven dat meestal het verschil tussen de 1^e en 2^e helft heel groot is en dat het nu voor jullie was om te laten zien dat het ook anders kan. Scherp geconcentreerd begonnen we weer en wat zou het een spektakel worden en wat een mooie doelpunten. Jullie bleven lekker tikken en elkaar vinden alsof het heel makkelijk leek. Gezegd moet wel blijven worden dat Die Haghe gewoon een goed voetballende ploeg is en daardoor wij in onze kracht konden komen. Dan krijgen we een aanval die echt geweldig was en waarin je ziet dat looplijnen worden begrepen door jullie. Je moet dan als spits weten waar je heen moet lopen en als speler die de bal heeft moet weten waar je de bal inspeelt en dit was perfect. Eef speelt hem in en Robocop neemt hem aan en de 3-1 is een feit, wat een ontlading na zo een doelpunt. Er komt dan een fase in de wedstrijd dat je ziet dat Die Haghe echt kan voetballen. We krijgen de druk niet meer naar voren en zakken iets te ver in. Door enige commotie langs de zijlijn raken sommige mensen iets oververhit en dat gaf in eerste instantie vleugels aan hen. Er komen 2 aanvallen van hen en de 3-3 is ineens een feit. De commotie langs de lijn bij hen blijft aanhouden en ik denk dat dit toch achteraf een deuk bij hen gaf in het veld en dat hun concentratie weg was. Wij geloofden er nog in en wat er dan gebeurd, Ger neemt de bal aan in de 16, tikt hem over de verdediger, draait weg en knalt hem werkelijk keihard in het net en die ontlading vergeet ik effe niet meer. De meiden van Die Haghe blijven meer focus hebben op hun begeleiders dan op het spel en hierdoor blijft de 4-3 staan en fluit de scheids af, de 3 punten worden opgeraapt en de wandeling naar de kleedkamers over het bruggetje blijft me nog lang bij. Het zijn 11 meiden tegen 11 meiden met een fluitende leidsman die binnen de lijnen het spel bepalen. Als begeleiders moet je wel beseffen dat sommige dingen niet gezegd moeten worden. Als ik me zo laat gaan meiden, geef me dat aan, dat is het punt dat ik moet stoppen.

Eline, Lisanne, Lieke en Annabel, hartstikke bedankt voor jullie om mee te willen doen.

Moraal: Inzet, geloof en lef zorgen voor deze spectaculaire overwinning.

Prettig weekend, tot maandag.

Josephine.