PPSC VR1 – MVV ’27 VR1 Uitslag: 4-2 (1-1)
De volgende wedstrijd stond weer voor de deur, tegen de nummer 2 uit de competitie. Allemaal jonge meiden (gemiddeld 8 jaar jonger) die elke week uitgekozen worden aan de hand van de trainingen, een selectie elftal dus en dat zouden we merken. Gezegd moet wel worden dat de meeste van vandaag gewoon elke week spelen in hun vr1, dus gewoon een goed gebalanceerd team. De afgelopen weken loopt het bij ons niet lekker qua de uitslagen en valt alles wat vorig seizoen onze kant op viel, naar de andere kant, hoe hard jullie ook strijden. Deze week ook weer een soort van aanvalsplan gemaakt en maar hopen dat het lukt.
We begonnen slapjes en in de 2e minuut zorgde een corner bij hun al direct voor de 1-0. Wakker waren we en we moesten direct achter de feiten aan lopen. We gingen hierna geconcentreerd op het hele trage kunstgrasveld voetballen en dat betekende hard inspelen en vooral eronder komen na een aanname zodat de afspeel mogelijkheid er altijd is. We merkten al direct dat dit een zware ging worden. Ze zaten overal bovenop en waren steeds een stappie eerder als wij. Ook hun uitvallen waren heel sterk en daar kwamen we een paar keer goed weg. Toch krijgen we de overhand en komen wat vaker op hun helft en nog belangrijker in hun 16. Een hele lange bal vanuit de achterhoede door Charel op Ro die de 16 in komt en de 1-1 ligt erin, we zijn er weer. De wissels doen we de laatste tijd wat later in de wedstrijd om meer rust in het spel te krijgen en dat loopt best wel goed. Een vrije trap dan op 18 meter en onze Ans gaat erachter staan. Maar zekerheden uit het verleden geven ook vandaag geen zekerheid en helaas wordt die net over getikt. De strijd blijft erin zitten bij jullie op het best wel warme kunstgras veld en de 1-1 blijft staan tot de rust. Op naar de kleedkamer op deze Nationale Vrouwendag. Ik zie een polonaise van hun met 18 speelsters en een Maaslands rijtje van ons van 14 dametjes.
Even de puntjes op de i gezet en het wordt steeds lastiger bij elke vereniging om wat te drinken te krijgen in de rust. Moet je de siroop al zelf halen dan moet je zelf wel bekers hebben, maar gelukkig zit er in de tas van de coach(in) altijd van alles. Die klimaatregels weten wat, maar goed we hadden het over voetbal (ik wilde het toch even kwijt) en onze strijdsters. We begonnen weer vol goede moed, want er was echt wel wat te halen. Heerlijke combinaties bij hun en bij ons en het was echt zo’n bal op het dak wedstrijd, allebei een punt dan maar zou je zeggen. Dan toch een aanval van hun kant door kleine foutjes bij ons, een voorzet en helaas de 2-1 ligt er lullig in. Schouders eronder (sorry Jor) en gaan. We krijgen toch de overhand weer en hij moet toch gaan vallen. Een mooie aanval over links, Keashia speelt zichzelf vrij en schiet, de bal zakt en zakt en spat uiteen op de lat, helaas, dit wordt ons ook niet gegund. Jullie blijven gaan en wat zou het toch een beloning zijn voor jullie als team en wat hebben jullie iets positiefs nodig. We schrijven de 89e minuut en Roma zet door en geeft hem af op Robocop, die ziet een gaatje naast de keepster en maakt de verdiende 2-2. Heerlijk toch een puntje zou je zeggen. Wat er dan gebeurd in 3 minuten, daar ben ik nog niet uit. Na de aftrap loopt alles van hun door elkaar, de bal in de 16 en 3-2 en een minuut later blessuretijd hetzelfde gepriegel en de 4-2 staat erop. Scheidsrechter fluit af en het is klaar. Van euforie naar volledige dysforie. In de kleedkamer zeg ik nog wat, maar ik denk niet dat het binnenkomt.
Moraal: Winnen doe je als team en verliezen ook, gelukkig is het wel zondag geworden en de mol is bekend.
(Toch) fijn weekend en tot maandag.
Josephine.
