De eerste twee maanden van het nieuwe jaar zijn alweer bijna voorbij en we kunnen terugkijken op een sportief goede periode binnen onze vereniging. Onze selectie heeft een uitstekend trainingskamp gehad in Spanje, waar hard is gewerkt en waar ook de teamspirit buiten het veld verder is gegroeid. Ze zijn helemaal klaar voor de tweede seizoenshelft. Met nog twee wedstrijden te gaan in de tweede periode liggen de kaarten er goed geschut bij voor ons vlaggenschip. Een plekje in de nacompetitie zouden we zeker verdienen. Dit zeg ik zonder verder onnodige druk op de trainer te leggen uiteraard :-).

Helaas worden we soms ook geconfronteerd met het andere gezicht van het leven. Met groot verdriet moeten we afscheid nemen van Jesper van ‘t Wout, speler van ons 4e elftal. Een team dat niet zomaar een team is, maar een vriendengroep die al jarenlang samen op het veld staat en daarbuiten net zo hecht is. Zijn plotselinge overlijden raakt niet alleen zijn teamgenoten, maar de hele vereniging. Jesper was een vaste waarde, een vertrouwd gezicht. Zijn verlies laat een leegte achter die moeilijk te vullen is.

Op momenten als deze blijkt pas echt wat een vereniging als MVV’27 betekent. We voetballen samen, we vieren successen samen, maar we dragen ook het verdriet samen. Dit is het moment waarop we er voor elkaar moeten zijn. Een praatje langs de lijn, een schouderklopje na de training, een luisterend oor in de kantine. Vaak zit steun in kleine dingen. Laten we elkaar in de gaten houden, vooral de jongens van het 4e elftal, die hun teamgenoot nu moeten missen.

Bij MVV’27 ben je nooit alleen. Niet in vreugde, niet in verdriet. Samen maken we deze club tot wat hij is: een familie waarin iedereen welkom is en waarin we op elkaar kunnen rekenen, in goede en in moeilijke tijden.

We wensen Kitty en Henny, Manon en Robbert en overige familie en vrienden heel veel sterkte toe de komende tijd.

Rick van der Gaag