MVV’27 VR1 – Naaldwijk VR1                                    Eindstand 3-2

Van 0-2 naar 3-2 en dat op 1-2!!!!!!

We hadden nog wat goed te maken tegen Naaldwijk. Het was de 1e wedstrijd in de competitie vorig jaar en door een tactisch foutje mijnerzijds verloren we toen met 3-2 tussen de Hoge Bomen. Alles stond deze week in het teken van deze wedstrijd. Jullie hadden het er constant over en ik was met mijn gedachten steeds aan het schuiven hoe ik wilde dat we het dit keer zouden aanpakken. Er was 1 ding waar we het als team over eens waren. De mid-mid moest opgevangen worden van hun en die hadden we de naam Theo gegeven. Zij was in de vorige wedstrijd de sleutel tot hun succes.

Vooraf in de kleedkamer duidelijk afspraken gemaakt dat we als hangend 4-4-2 zouden starten en dat de plek van Theo zou uitmaken of we in het vertrouwde 4-3-3 zouden gaan voetballen. Met de warming-up waren jullie ogen alleen maar gericht op de opkomst van de dames van Nalek en ja hoor, Theo was erbij. We staan dan in ieder geval op scherp en weten wat ons te doen staat.

We beginnen scherp en fel maar sportief en vinden elkaar eigenlijk blindelings. Mooie combinaties en we komen geregeld voor de goal bij hun. Het bekende gegeven bij ons is het afmaken en hoeveel we er ook op trainen, dat zal altijd wel een manco blijven. De ene na de andere aanval eindigt naast de paal of zelfs op de binnenkant paal en dan in de handen van de keepster. Corners gaan net voorlangs of we vergeten hem gewoon te raken. Menig keer juich ik al en klim ik in de hekken, maar nee, net niet. Dan een heerlijke vrije trap op randje 16 en we staan er klaar voor. Heerlijke trap en de keeper ligt hem gewoon dood onder het rechter voetje en pakt de bal relaxed op. Wat is dan meestal de regel, ja hoor, zij een uitval en een puntje van een schoen legt de bal in onze goaltje, wat een debacle, 0-1. We pakken het toch weer op en of er vloek op heerst, weer zijn we sterk op hun helft, maar dat net vinden, hou maar op. Uiteraard komen ze in een rebound en in mijn ogen in buitenspel positie voor de goal bij ons en de 0-2 is een feit. We zijn dan welgeteld 18 minuten bezig en we staan met 0-2 te kijken zonder dat Theo eigenlijk gevaarlijk is geweest. Mouwen opstropen dus en doen waar jullie goed in zijn, de beuk erin en blijven gaan en zorgen dat de aansluiting komt voor de rust. Een heerlijke aanval vanuit de linkerkant met een verplaatsing van het spel via het middenveld naar onze rechtsbuiten, verre hoekie zoeken en we kunnen JUICHEN, 1-2. Het moet er gewoon van komen met zoveel kansen. We blijven knokken en vooral voetballen en elkaar vinden en je voelt dat het vandaag gaat lukken. Op trainingen staat onze spits nog vaak effe wat ballen te schieten op de goal als ik weer wat pionnetjes klaar zet voor een oefeningetje en dat kwam er nu uit. Ze krijgt de bal op zo’n 20 meter aan de linker kant van de 16 en ze krult hem na een heerlijke aanval zo in de rechter kruising, 2-2. Graag nu fluiten voor de rust scheids, dan kan ik nog iets doorspreken met het hele team.

In de pauze aangegeven dat we als team in de combinaties heerlijk voetballen en dat we dan als team goed doorschuiven, maar dat we bij balverlies echt bij de omschakeling ook met zijn allen dat moeten doen en dat betekent een nog groter stapje erbij al zit je helemaal stuk. Over Theo had ik niets te zeggen, dat losten jullie al goed op. Tweede helft ook andere opstelling doordat onze mid-mid weg moest, maar we al blij waren dat ze 1 helffie mee kon doen voor het uitschakelen van jeweetwel. Onze Theo ging nu in de spits en onze één na grootste in het veld met net een zware operatie achter de rug en met een dicht gebrand litteken moest het gaan oplossen (nee hoor dokter ik sport niet dit weekend). Theo was haar al snel zat en ging zwerven in de voorhoede en dat lukte ook niet dus onze voorstopster kreeg haar terug en Theo heeft verder niets meer kunnen betekenen voor haar team, in the Pocket dus. De wedstrijd bleef in de eerste fase een beetje rommelig van allebei de kanten en ballen werden een beetje paniekerig weg getrapt en mede door de wind werd het spel van een ander kaliber. Toch krijgen we het weer op onze heupen en met aanvallen over links via onze Mexicaanse aankoop met Jetlag kwamen we heel vaak weer voor de goal. Met de inzet die jullie blijven tonen moet het toch gaan gebeuren, het zal toch geen gelijkspel blijven met zo veel megakansen. We komen in nog geen 5 minuten 1 op 1 met de keeper en al dan niet in buitenspel positie schieten we die net naast. Nog 3 minuten en een corner en ons spitsje neemt hem een keer kort en krijgt hem terug schuin van de goal en neemt hem zoals al eerder gezegd lekker alsof het een trainingsballetje is op haar slof en met drie speelsters van ons bij de tweede paal om hem te scoren, gaat de bal er gewoon in 1 keer in, zo in de verre kruising. Veel protest voor buitenspel of hinderen van de keepster, maar niets van dat alles, het was een schitterende goal en de vreugde is enorm, wat een ontlading, 3-2. Billenknijpen, want hoelang nog en de bloeddruk stijgt en nog een vrije trap op de zestien bij ons. We vangen hem op in het muurtje en schakelen direct om naar hun goal om nog een keer te gaan. Gelukkig is het daarna gedaan en fluit de uitstekend leidende scheids de wedstrijd af. Heerlijke belangrijke overwinning, want de komende 3 wedstrijden, SVC’08, DSVP (beker), DSVP (comp) zullen beslissend zijn.

Moraal van deze wedstrijd: Als je uit gaat van je eigen kracht en weet dat de inzet goed is, wie of waar is Theo dan (overigens een zeer goede speelster hoor).

Marinka bedankt voor het invallen weer en wat sluit je makkelijk aan.

Fijn weekend en KerstenNieuwmaaltijd.

Josephine. ����