Sportclub Monster Vr2 – MVV’27 VR1                   Eindstand 0-2

Trainingsarbeid lijkt het verschil te gaan maken!!!!!!!!!!

Na 7 jaren met dit elftal, sta ik nog steeds vol trots te genieten van het voetbal en de inzet die jullie op de mat leggen. Elk jaar zie ik verbetering en elke week zie ik dingen terug die je versteld doen staan. Natuurlijk is het niet altijd verzorgd en goed, maar de inzet die jullie tonen, is echt genieten als coach.

Een tegenstander als Monster is dan wel ideaal. Een geweldig sportief goed voetballend team ook, die dit niveau ook heeft alleen trokken wij dit keer aan het langste eind. De coach Pim en zijn maat ken ik ook al 15 jaar als trouwe coach/trainer van dit team.

Vanaf 6 januari weer volop getraind met als afsluiter afgelopen maandag een geweldige training waar alles klopte. De donderdag daarentegen was bagger en aan de andere kant is dat dan weer een goede voorbode voor de wedstrijd geweest. Enige paniek was er onder de meiden dat de Vr1 van hun vrij was echter Pim heeft daar zoals gebruikelijk geen gebruik van gemaakt.

We begonnen nerveus, ja de eerste wedstrijd weer na de winterstop. Het bleef heel lang 0-0 met toch wel mogelijkheden voor ons, alleen het bekende afmaken, daar ligt het aan. Als coach ken je het laten gaan of je doet een rare omschakeling om wat meer creativiteit te ontwikkelen. De rechtsbuiten omwisselen met de spits en gewoon proberen. Het mooie was dat hun linksback en hun voorstopper een totaal andere speelster bij zich kregen. Als dat dan goed uitpakt heeft de winnende coach altijd gelijk. We gingen elkaar wat beter vinden en het bracht meer rust in het al in vlagen goede spel.

Heerlijke aanvallen waarbij vooral het bewegen zonder bal lekker naar voren kwam. Hierbij wilden we wel vaak te snel naar voren. Maar als dat gebeurde nam de ander wel de positie over en dat is iets waar we ook veel trainingsarbeid in leggen. Als speelsters zorgen dat de bal lekker rond gaat, betekent het vaak voor de keepster dat je weinig te doen hebt, maar wel alert moet blijven en er staan als de bal dan wel een keer doorkomt. Als coach fijn dat we er zo één hebben staan. Dan vanuit de achterhoede via de half een balletje op onze spits die terug gezakt was naar de linkerkant. De linksbuiten was al vertrokken en trok het gat voor de rechtsbuiten die dat benutte door een loopactie. De bal werd gegeven en ze werd iets naar buiten gedreven. Toch speelde ze zich vrij en verschalkte de keepster in het hoekie, 0-1. Geweldige aanval, geweldige ontlading en wat zie ik jullie dan trots en blij wezen als een stelletje lammetjes die net los gelaten zijn in de wei. Op dat moment zie ik ook de schare toeschouwers die er gewoon staan. Het lijkt wel of jullie met het voetbal steeds meer fans meenemen. Nu de rust bewaren en het even vasthouden en gelukkig fluit de uitstekend leidende scheids daarna voor die rust die ook wel even lekker was.

Niet te veel praten in de rust en alleen maar de mededeling dat ik de wissels even liet voor wat het was om niet te veel te veranderen aan de spelbezetting. Tweede helft en de wetenschap dat ze gaan doorschuiven bracht ons niet echt van ons stuk. Hier gaan we elke wedstrijd beter mee om. Monster heeft het eerste kwartier ons echt vast staan en we komen er niet uit. We proberen wel steeds bij balbezit snel naar de voorhoede te komen, maar als de bal er überhaupt komt, weten we niet de rust te bewaren om het uit te spelen. Nu komt het moment van de waarheid. Monster krijgt de bal op een heerlijke plek op de zestien en ze schiet hem zo richting de kruising. Onze Lani gaat als een drone vanuit het midden van de goal richting die kruising en alsof ik aan de afstandsbediening stond tikte ze de bal uit die kruising weg. Applaus vanaf veld 1 want dit had de aansluiting kunnen zijn en dan weet je het nooit. Na dit moment krijgen wij weer het speloverwicht en vinden we elkaar weer. Hierdoor kwam het vertrouwen terug en ook de combies liepen weer lekker. Een heerlijke aanval via de rechterkant en een soort van 1 op 1 en helaas schieten we te gehaast recht op de keepster. Toch is het geloof er en je voelt aan je koude tenen dat ie gaat komen. Weer eenzelfde aanval over rechts en het overzicht in de zestien waarbij de voorzet vakkundig werd afgemaakt en de 0-2 is een feit. Het is nu een kwestie van geduld bewaren, lekker de bal rond laten gaan en wachten op het eindsignaal. Hij fluit af en de belangrijke winst is een feit, nog steviger op de 4e plaats in deze zware competitie.

Waarschijnlijk zien sommigen het niet in het veld en doen gewoon die bal een gier geven als die bij hun komt (leuk als coach), maar vanaf de zijkant lijkt het ook echt dat de meesten bewust de combies zoeken en daar komen de eindeloze trainingsvormen er echt goed uit en dat is als coach nog lekkerder. Na afloop heb ik nog wel dopingcontrole laten uitvoeren en ik kan mededelen, het was negatief.

Moraal van deze wedstrijd: Trainingsarbeid doe je voor jezelf, voor het team, voor je coach waarbij plezier het belangrijkste is.

Fijn weekend, tot maandag.

Josephine. fffffff