Ariston’80 Vr2 – MVV’27 VR1 Einduitslag 0-2

Tactiek, wat tactiek!!!!!

Rustige voorbereiding gehad deze week. Door verschillende oorzaken maar 1 keer kunnen trainen op een heel half veld en hier dan ook goed gebruik van gemaakt. In de kantine werden we opgewacht door Conny en kregen we namens de sponsor Muijsenberg Hoveniers voetbaltassen uitgereikt, dit was al een voorteken. Ariston’80 een volledig onbekende tegenstander voor ons. Het enige wat we wisten dat onze “oude” keepster daarheen was verhuist in verband met studie. Zelfs de routeplanner deed moeilijk (of ligt dat aan mij).

Kleedkamer 27, nou dan weet je het wel, opnieuw de routeplanner aan. Vooraf de tactiek proberen door te nemen in een mega grote pijpenla, ik moest echt schreeuwen zodat ze het achterin ook hoorden, maar wat een luxe. Al met al een wedstrijd lastig in te schatten dus en we zouden het gewoon doen met de vertrouwde 4-3-3 opstelling en dan maar kijken hoe het loopt. Het veld op en koude warming-up gedaan, hierna in de posities en lets go.

De studentes van Ariston lieten meteen zien met wat Vr1 dames dat ze opbouwend heel goed stonden. De voorhoede wist ook van wanten, maar het middenveld was voor ons nieuw. Die liepen over heel het veld, dus deze tactiek was voor ons en zeker voor mij heel apart. Sommigen van ons werden gewoon draaierig van het als een dolle hond rondlopen over het veld zonder maar iets van voetbalachtigs uit te voeren. Toch waren we bij balbezit heel effectief want terwijl zij 90% balbezit hadden kregen wij 1 uitval en het balletje verdween na een hele mooie aanval gewoon in het netje, 0-1. Het spel ging weer verder en hetzelfde patroon zagen we weer terugkomen. Toch pakten jullie dit geweldig op bleven we bij balbezit toch lekker tikken waarbij we steeds via onze achterhoede ook lekker op konden bouwen. We vonden elkaar goed en het wachten was eigenlijk op de 0-2. Zo gezegd zo gedaan, er werd mega lekker gecoached in het veld en we konden conditioneel de studentes aardig weghouden van onze goalie. Als ze er dan eens doorkwamen, dan tikte onze Lani de ballen uit de kruising via de lat gewoon in haar eigen handen. Het wordt wel eens vergeten, maar wat zijn we blij met je en wat pak je ze afentoe makkelijk. Dan weer een heerlijke aanval over links en de 16 in en hierna vol in de buitenste hoek, heerlijk 0-2. Nog wat speldenprikken in onze 16, maar we konden met een gerust hart de rust in.

In de pauze vlogen de complimenten in het rond, maar dames we moeten nog een helffie hoor. Zelf nog even tussendoor een jongeman van een tegenstander van het 5e bij hun ingetaped, dat kon er ook nog wel bij. Het opvallendste was toch wel dat we vandaag 3 dames in de achterste linie misten, maar dat dit uitzonderlijk goed werd opgevangen door de andere dames. Van hieruit begon ook menige aanval. Tweede helft en nu maar 200% gaan geven om een 3e goal te maken, maar in ieder geval dat zij niet mochten scoren. Meiden, meiden, wat een inzet op dit zonder tactiek gecoachte spel. Het was niet te bevatten hoe te gaan staan. Dan maar gewoon bij je dame blijven en er afentoe iets feller in gaan en hopen dat de constante aanvalsgolfstroom van hun gaat zakken. Het bleef billen knijpen, maar zoals gezegd we hielden stand en konden zelfs de laatste 10 minuten gewoon terugspelen en via de andere kant opbouwen. Ik stond te trappelen om het veld in te gaan als de scheids af floot, want we konden zomaar 4 plekken stijgen in de ranglijst. Mijn klokje kwam niet helemaal overeen met zijn klokje, maar uiteindelijk was het klaar en konden we dit keer niet op het veld maar in de kleedkamer de verdiende selfie maken.

Moraal van deze wedstrijd: Als je tactisch goed staat, moet je aan de tactiek niets meer veranderen.

Fijn weekend, tot maandag, ik druk mijn snor vanavond na mijn werk in een whiskyglas.

Josephine.