‘Het liet me gewoon niet los’, waren de woorden van Jeannette Davidse, lid van de communicatiecommissie van MVV ’27. Ze moest iets doen met haar gevoel en herinneringen aan 5 december 2015. Die namiddag stond ze als fotograaf langs de lijn bij A2. Ze maakte foto’s, waar ze in eerste instantie helemaal niet tevreden mee was. Sinds afgelopen weekend kregen de foto’s (zie onderaan dit bericht) een andere betekenis. Ze stuurde ons de volgende fraaie woorden over haar herinnering aan die wedstrijd van 5 december en Thijs Ammerlaan in het bijzonder.
Ik had zo graag..
Voor Thijs
5 december 2015 laat in de middag.
Velen zitten al vol verwachting Sinterklaasliedjes te zingen.
Maar niet de mannen van A2.
Zij waren nog aan het voetballen.
Volop in de race naar een kampioenschap.
Begonnen op veld 2 en vanwege de schemering na de rust verder op veld 3.
De doelpunten vielen rijkelijk. High fives. Het werd 6-0 tegen VELO A3.
Ik was getipt. De A2 doet het leuk. Staan bovenaan.
Ik was er toch, een aantal jongens ken ik van jongs af aan. En hun ouders.
Een leuk team, gezellig langs de lijn.
Wie is die keeper? Dat is Thijs, werd mij verteld. Thijs?
Thijs was een grote jonge man geworden. Sorry, ik had je niet herkend.
Onze hoffotograaf Gerard was verhinderd, dus ik had mijn fototoestel bij me.
Maar het was koud, werd al donker en mijn toestel al een dagje ouder.
Een mooie redding van de keeper. Het moment vastgelegd, helaas….
Had ik maar een beter toestel…. Was het nog maar licht…
De foto’s wel gemaakt, maar niet door de keuring heen gekomen. Niet scherp, te donker.
Ik zou nog wel een andere keer foto’s maken. En misschien wel de kampioenswedstrijd.
Met feestvierende jonge mannen. Dat zou leuk zijn!
Ik werd wakker uit een boze droom. Nee, geen droom. De harde werkelijkheid.
De foto’s! Schoot er door mijn hoofd. Die ik al verwijderd had van mijn laptop.
Gelukkig. Ze staan nog op de geheugenkaart van het fototoestel. Wat zal ik ermee doen?
Eerder afgekeurd vanwege slechte kwaliteit.
Foto’s, die ik nu opeens toch niet wil verwijderen.
Want verwijderen is definitief. Onomkeerbaar.
Net als jouw plotselinge vertrek naar de eeuwige velden.
Nu kunnen we geen actiefoto’s meer van je maken.
Ik had het zo graag nog gedaan….
Je teamgenoten zullen zonder hun vriend, hun sluitpost, de resterende wedstrijden voetballen.
Ze gaan het proberen, voor jou, dat weet ik zeker. Het kampioenschap binnen halen.
Ze zullen een feestje vieren en het glas omhoog heffen. Naar jou.
En misschien maak ik foto’s. Zonder jou.
Ik had zo graag..
Online gedenkplaats voor Thijs
Thijs’ familie heeft een online gedenkplaats geopend voor Thijs. Wil je ook jouw herinneringen delen? Dat kan op www.memori.nl/thijs-ammerlaan.
