Het is vrijdagavond en je weet dat je de volgende ochtend moet voetballen tegen een elftal wat in de middenmoot staat van deze competitie, dan lijkt het mij (maar wie ben ik) dat je gemotiveerd bent en dat je zeker op tijd aanwezig bent, nu dat bleek voor 2 man al onmogelijk en voor 3 man was het de normaalste zaak om gewoon naar Nieuwenhoorn toe te rijden een elftal waar we een paar weken geleden tegen voetbalden in plaats van de tegenstander van vandaag Nieuwerkerk (in mijn beleving ben je dan best wel van het padje af) m.a.w. hoezo gemotiveerd.
Vanaf het begin was te zien dat onze tegenstander er alles aan was gelegen om op ons een overwinning te noteren, en wij begonnen zeer rommelig aan de wedstrijd wat betekende dat we best wel onder druk kwamen te staan en dat resulteerde in minuut 16 in een 1 – 0 achterstand door een kopbal van de nummer 7 en het was opvallend hoe vrij hij stond en ongehinderd kon scoren. Onze tegenstander rook bloed en probeerde ons de nekslag toe te brengen maar met kunst en vliegwerk wisten we de achterstand klein te houden en we kregen iets meer grip op de wedstrijd en dat bracht de 1 – 1 op het scorebord. Na een leuke combinatie was het Cor die hard op goal schoot en in de rebound was het Max die afmaakte en dat 5 minuten voor de thee dus best lekker maar het werd nog leuker want 3 minuten in blessure tijd was het Bram die koppend scoorde uit een mooi genomen corner dus 1 – 2 een weelde, dit had niet mogelijk geweest als Jari ons niet 3 keer redde in 1 minuut tijd ( klasbak ).
De tweede helft was nog geen 5 minuten oud toen Stijn (ja hij) Thom weg stuurde en met 3 man op zijn huid wist hij een schot af te leveren en zo was het ineens 1 – 3 al moet worden gezegd dat de keeper er niet zo goed uit zag maar dat vonden wij helemaal prima. Kort daarna was het Max die Thom bediende en nu was die weer te snel voor de achterhoede van onze tegenstander, het was alleen jammer dat hij nu de binnenkant van de paal raakte anders was de wedstrijd gespeeld geweest. Nieuwerkerk ging nu massaal op jacht naar de 2 – 3 en die kwam er ook, na een corner wist de spits onhoudbaar in te koppen en zo gingen we nog 20 a 25 minuten spannende momenten tegemoet. Met strijd en saamhorigheid wisten we de overwinning uit het vuur te slepen al was het geluk ook aan onze zijde want in 2 minuten tijd kwam de bal zowel op de paal als op de lat, 5 minuten zei de scheids nog, nu dat werden er 10 maar toen was het verlossende eindsignaal daar.
Ten eerste wil ik het nog even hebben over Hendrik v Vliet de vader van, ik zou als ik hem was de voetbalpool invullen want tot 2 keer toe gaf hij aan nu scoren we, en 2 keer had hij het bij het rechte eind, best wel knap. En nu we het over knap hebben, want dat vind ik het best wel, dat je op een bepaalde leeftijd nog steeds wedstrijden fluit en dat best wel hoog maar dit kon echt niet, vanaf het begin tot het einde was het een rariteit van gevallen en werkte het in het begin nog op mijn lachspieren maar op een gegeven moment was het te gênant voor woorden, nogmaals knap dat je het nog doet maar kijk in de spiegel en stop er mee.
Opstelling: Jari Boon, Jim vd Hoeven, Bram Scheffers, Ronald Arkestein, Tim van Rijthoven (Jan de Baat), Julian Tinbergen, Stijn van Wijk (Sjors Vreugdenhil), Thom de Koning (Stef van Velden), Alec de Koning, Max de Vetten (Samuel de Haas), Cor Verboon (Dennis Terlouw).
