Scheveningen – MVV’27 VR1 (1-6)

Waar we normaal met Sport & Spel al vrij zijn, moesten we nu nog afreizen naar Scheveningen en moeten we zelfs volgende week met familiedag nog een wedstrijd spelen en zelfs daarna moeten we nog een week afwachten wat de concurrenten doen. 

Zoals gebruikelijk in de kleedkamer vooraf de wedstrijd besproken en weer gezegd dat de motivatie het belangrijkste is voor deze wedstrijd. Wij moeten blijven winnen en we moeten hopen dat de concurrenten punten laten liggen. Dit houdt weer in dat na volgende week bij winst we ook nog een week moeten afwachten op uitslagen bij hun. Het is dus een utopie, maar ja, zolang het nog kan moeten we er staan en dan is de motivatie opbrengen best wel moeilijk deze weken.

Hop, het veld op, warm, kunstgras, maar een groep meiden die echt wil. We zitten er direct weer bovenop en willen maar 1 ding, combineren en scoren. We vinden elkaar makkelijk, maar veel door de lucht in plaats van over de grond. Toch vinden we heel makkelijk onze voorhoede en weten we na exact 4 minuten al te scoren, waarbij het toen al 0-2 had kunnen staan. We blijven combineren en goed voetbal op de mat leggen, maar zoals altijd, mega veel kansen, maar dat laatste tikkie voor die goal pff. Jullie vinden elkaar zo goed en dan zou elke aanval jullie een bekroning kunnen geven door dat doelpunt, maar helaas. Warm, drinkpauze, effe wat bemoedigende woorden en terug dat veld in. Het gaat wat beter lopen en we beginnen de opbouw weer van achter uit, hierna gewoon simpel via het middenveld de voorhoede zoeken. De 0-2 valt snel met een mooie combi en hierna zelfs een kop doelpunt en de 0-3 is een feit. Jullie blijven tikken en conditioneel is er niets aan de hand dus na wederom een heerlijke aanval ligt de 0-4 in het (vis)netje. Rust.

Effe bijdrinken onder de schaduw van een boom en niet teveel veranderen. Toch wat vrijwillige wissels (ietwat brak na gisterenavond) en terug dat veld in. He, wie staan daar langs de kant van het veld. De delegatie van Velo staat er weer. Hadden die geen wedstrijd dan. Nee, dat was afgelast op vrijdagavond door hun tegenstander, te weinig speelsters, wat een rare competitie is het toch dit jaar, maar ach, we moeten toch elke wedstrijd winnen om nog kans te kunnen maken, dus hop er weer tegenaan. Dezelfde teams maar toch een Scheveningen dat sterker terug kwam en ze kwamen dan ook op 1-4 door een balletje door de lucht en waarschijnlijk iets verkeerd ingeschat met de felle zon in het gezicht lag die ook in het netje. Niet getreurd, oppakken en gaan weer. Hierna gebeurd er iets legendarisch. De bal gaat na een mooie combi naar rechts en Lerry die doorgeschoven was kreeg hem voor der voetjes en hij ligt erin, met links notabene. Ik vroeg of ik even het veld in mocht om mee te juichen het is toch je dochtert. Het mocht, ik was onderweg om mee te juichen en toen floot de scheids af, buitenspel, een metertje of 2. Onvoorziene zake dus terug, helaas. Hierna weer een schitterende aanval en via een lange bal vanaf het middenveld links krijgt onze Ro de bal en schiet hem diagonaal over de keepster heen in de verre hoek, 1-5. We blijven gaan en vinden elkaar steeds beter en er komen zelfs wat trainingsvormen op de mat. Een hele mooie boogbal vanaf de linksbuiten, Lerry die weer doorstoomt en daar waar we al weken op trainen om na een voorzet de bal direct vanuit de lucht in de goal te schieten, zou hebben kunnen gebeuren, maar helaas, het is haar niet gegund en ik stond alweer in de startblokken. Daar waar we op hoopten met die hitte dat de uitstekend leidende scheidsrechter met de drinkpauze het wel goed vond, gingen we nog door en kreeg onze Keash een mooi doelpunt op haar naam, 1-6, hierna haar publiekswissel en effe uitspelen.

Moraal: De laatste loodjes wegen het zwaarst staat niet in jullie woordenboek en dat siert jullie als groep.

Meiden, lekker geSport & geSpelt gisterenavond, maandag laatste training en dan op naar zaterdag, de laatste Final.

Josephine.