MVV’27 VR1 – Maasdijk VR2 (3-1)

Wat een weekend, zo sta je los, zo sta je uitgespeeld en zo vallen de uitslagen gewoon weer in ons voordeel. Is het een utopie om te denken dat het nog zou kunnen? Ja, dat is het maar waarom zou er bij de laatste wedstrijden bij de medestanders niet iets raars kunnen gebeuren wat ons ook gebeurd is. Blessures of tegenstanders die net effe een hele goede dag hebben of een paar belangrijke speelsters missen. Toch blijft in je achterhoofd ook als het dan niet meer lukt dan ook geen vierde worden want dan heb je echt niets. Tweede of derde dan sta je in ieder geval iets van de grond.

Vooraf in de kleedkamer nog een de strategie voorgesteld. We wisten van dinsdag dat het er raar aan toe kan gaan bij Maasdaik. Ze stonden dinsdag bij een inhaalwedstrijd, waar ik was wezen kijken met Lerry, 1-4 achter met de rust en wonnen 5-4 tegen Scheveningen. Shirley en Lizzy had ik aangegeven moesten gevolgd worden in het veld. Echter was alleen Shirley van de partij en daar hadden we Joelle voor opgeofferd. Uiteraard doen we dan de rest van Maasdaik te kort want Michelle, Wendy en dan samen met de rest van hen zijn gewoon een angstgegner voor ieder team. Met 88 tegen en 62 voor is het echt een team om rekening mee te houden. Daarmee staan ze dus bovenaan in de poule. Succes nog met de laatste loodjes ook dit seizoen. De opdracht was dan ook om het gat in de Dijk te vinden en daar doorheen te scoren. We begonnen lekker sterk en konden met lekker samenspel de bal goed rondspelen. Speldeprikken werden uitgedeeld en konden hen behoorlijk uit onze 16 houden. We kwamen daarentegen best vaak in hun 16 en misten alleen de finesse om te scoren. De paal en Romy stonden geregeld in de weg. Ik zag ineens waar het doorkomt dat we altijd recht op de keepster schieten. Op de trainingen hebben wij natuurlijk geen keepster staan in de goal en nu ineens staat daar iemand en dan is het schrikken. Toch blijven we combineren en gunnen we elkaar elke bal en misschien gunnen we elkaar wel teveel ballen en moeten we wat egoïstischer zijn. Al met al scoren we 2 heerlijke doelpunten door Siempie, waarvan eentje met een heerlijke combi en assist en krult Shirley bij Maasdijk er ook nog eentje in, 2-1 en rust.

Ik moest keuzes gaan maken en met 4 wissels is het wel een luxe maar ook vervelend dat je 2 personen teleur moet gaan stellen omdat ze 2 keer gewisseld moeten worden. Ook het systeem vond ik te rommelig de 1e helft. Ik wilde iets meer rust op het middenveld dus ging weer even naar de 4-4-2 situatie en dan de rust vinden op het middenveld met hierna het sturen van de bal richting onze voorhoede. Zo gezegd zo gedaan met wat vraagtekens in de kleedkamer, maar als het dan uitgevoerd wordt in het veld en als de tegenpartij het dan even niet meer begrijpt, prima. We blijven strijden en vechten voor elke bal en ook Maasdaik blijft ons bestoken en de 2-2 kan vallen maar ook de 3-1 en wie heeft de langste adem en conditie. Daar zit het bij ons wel goed mee, dus we blijven geloven erin. Terwijl Gaab er nog effe een balletje uit de kruising tikt, krijgen we aan de andere kant volop kansen om het af te maken en dan is het vanaf ongeveer 20 meter ook raak en krult Ro de bal heerlijk buiten de handen van hun keepster en de 3-1 is een feit. We geloven er allemaal wel in en de scheids fluit af en de welbekende selfie is weer een feit. Op naar de volgende wedstrijd, want die moeten we wel blijven winnen om in ieder geval op het schavotje iets van de grond te staan, want 4e is niets, derde is iets van de grond, tweede is iets hoger en eerste, ja ………, toch blijf ik dromen.

Moraal van deze week: Een Dijk kan hoog genoeg wezen, maar als je het gat vindt dan kun je scoren.

Dames, fijn weekend, maandag weer trainen en op naar zaterdag.

Josephine.